Tekst Marcia van Oers
Foto Marcia van Oers

Peter van Raaij (64), chef beslaghuis Limburg bij de politie

“Beslag is nooit als eerste belangrijk, maar veel te belangrijk om altijd laatste te zijn.” Dat is de stelling die Peter van Raaij op tafel gooit in het oude cellencomplex in Kerkrade dat nu fungeert als beslaghuis Limburg.

“Alles wat op de wereld te koop is, wordt ooit in beslag genomen"

“Bij de politie werk je volgens strakke tijdlijnen. Het verhoor van de verdachte, een eventuele inverzekeringstelling... Bij beslag kun je denken: ‘Het is in beslag genomen, dus het is al van mij. Morgen komt de rest wel.’ Maar morgen komt nooit. En dan blijf je ermee zitten.”
Bij het beslaghuis in Limburg is het goed geregeld. Het team, bestaande uit een beslagofficier van het OM, een beslagcoördinator en een aantal beslagbeheerders, draagt de eerste zorg voor alle goederen die tussen Groesbeek en Eijsden in beslag genomen worden door een opsporingsinstantie. Het beslaghuis haalt deze goederen zo snel mogelijk op.
“We controleren dan of het goed en de bijbehorende documenten juist zijn. Dat een blauwe schroevendraaier niet omschreven staat als een rode. Vervolgens leggen we het goed voor aan het OM. Vaak fysiek. De beslissing die de officier hierop neemt, voeren wij verder uit. Het goed gaat dan terug naar de beslagene, naar Domeinen of naar een andere instantie voor verdere afhandeling.”

“Alles wat op de wereld te koop is, wordt ooit in beslag genomen. Het vreemdste goed dat wij in beslag namen? Een vrachtauto met luiers. Waar laat je 30 kuub aan luiers? Telkens opnieuw oplossingen bedenken is een uitdaging. Drugs en auto’s worden het meeste in beslag genomen. Er bestaat een werkvoorraad van 40-60 auto’s per dag. Die auto’s staan niet op het terrein van het beslaghuis, maar gaan naar de berger. Wij zijn erop gebrand dat het OM zo snel mogelijk een beslissing neemt, zodat de auto terug naar de eigenaar of naar Domeinen kan en de stallingskosten niet oplopen.”

“Eén dag in de week neemt een beslagofficier van het OM bij ons op locatie beslissingen. Daardoor kunnen we in korte tijd zaken met elkaar bespreken en afhandelen. Mijn ideale beslaghuis is een leeg beslaghuis. Daar komt het goed ’s morgens binnen, dat wordt verwerkt en afgehandeld en gaat ’s middags de deur weer uit. ’s Avonds zou het dus leeg moeten zijn. Al is dat een utopie.”