Foto Loes van der Meer
Op de ochtend van dinsdag 6 juli 2021 sprak ik nog uitgebreid met Peter R. de Vries. Amper negen uur later werd hij neergeschoten, geliquideerd. Deze zwarte dag zal ik nooit meer vergeten.
Toen ik werd gevraagd om dit voorwoord te schrijven over Peter R. moest ik vrijwel meteen terugdenken aan onze eerste contacten. Ik was toen nog parketsecretaris in Rotterdam. We kregen in 1999 een moord op een zakenman in onderzoek. Hij werd met één kogel in zijn hoofd doodgeschoten in zijn eigen cd-romwinkel. Al snel hadden we de ex-vrouw van het slachtoffer op de korrel als zijnde de intellectuele dader. Peter R. had ook al snel aandacht voor deze zaak.
Het onderzoek werd lang en dit verhaal moet kort. In 2006 werd dit vastzittende onderzoek nieuw leven ingeblazen door informatie van Peter R. de Vries. De toenmalige partner van de ex was tegen hem gaan praten. In 2010 werd zij veroordeeld tot 12 jaar cel wegens moord. Ik was toen al lang weg uit Rotterdam. Het is maar één voorbeeld van de vele, vele zaken waarin hij een cruciale rol heeft gespeeld.
In mei 2017 nam ik samen met collega Paul Emmen het onderzoek Nicky Verstappen over. Ik leerde een andere en voor mij nieuwe Peter R. kennen. Niet de misdaadjournalist maar de vertrouwenspersoon. Ik leerde hem kennen als betrokken persoon waarmee je heel goed afspraken kon maken. Iemand die gegeven vertrouwen niet beschaamt.
‘Tijdens zijn uitvaart viel mij op hoezeer Peter R. verbinding had gemaakt met mensen dwars door alle lagen van onze samenleving heen’
De verstandhouding werd steeds beter, persoonlijker. Eind 2019 besloot ik om Peter nauw te betrekken bij het coldcaseonderzoek naar de vermissing van Tanja Groen. Ook daar was hij de vertrouwenspersoon, van de familie Groen dit keer. Ik herinner me dat ik mijn team echt heb moeten overtuigen dat het goed zou zijn om Peter, ‘die misdaadjournalist’, in vertrouwen mee te nemen in het onderzoek. In maart 2020 deden we onderzoek naar een graf waar Tanja mogelijk kon liggen. We hadden dikke tactische info, veredeld en geverifieerd. We waren ervan overtuigd dat we haar zouden gaan vinden. Maar ze lag er niet. Peter was er echt van ontdaan, wij overigens ook. Met lood in zijn schoenen en tranen in zijn ogen ging hij de ouders van Tanja informeren over alweer een teleurstelling.
Zijn initiatief om de stichting de Gouden tip op te richten en een beloning van 1 miljoen euro uit te loven voor de gouden tip die rechtstreeks leidt naar de plek waar het lichaam Tanja Groen ligt, hebben we vanaf zijn eerste ideeën daaromtrent met elkaar besproken en ik ondersteun het nog steeds van harte. Wat mij betreft een prachtvoorbeeld van burgerparticipatie bij de opsporing.
Tijdens zijn uitvaart viel mij op hoezeer Peter R. verbinding had gemaakt met mensen dwars door alle lagen van onze samenleving heen en hoeveel mensen hem een warm hart toedragen.
Ik sluit af met één woord, of eigenlijk drie, een woord dat hijzelf regelmatig, maar ook zijn broer Wouter, zo treffend gebruikte:
Chapeau Peter, chapeau!
