Meldpunt

Meldpuntkerkpad.nl; ‘Steunpunt voor wandelaars en fietsers’, in de fraaie Hanzestad Zutphen. Op zo’n website verwacht je tips over vredige wandelingen tussen grazige weiden, langs de uiterwaarden van de IJssel, die door de vroege voorjaarszon in een betoverende glinstering worden gezet. Schijn bedriegt. Het steunpunt is het digitale trefpunt voor wandelaars die strijden voor hun recht om over het erf van boer Hans te wandelen. En dat verloopt vaak allesbehalve vredig.

Boer Hans is een forse, kale veertiger. Op stevige stappers komt hij de rechtszaal in Zutphen binnen, maar zijn schoeisel verraadt geen liefde voor wandelen. Boer Hans haat wandelaars, is de overtuiging van de initiatiefnemers van het meldpunt. Die haat uit zich in scheldkanonnades, gevloek én in 130 incidenten die op de website in geuren en kleuren worden beschreven. Twee incidenten zijn door het Openbaar Ministerie bestempeld als een strafbare bedreiging, waarvoor boer Hans voor de politierechter moet verschijnen.

Boer Hans ontkent niet dat hij behoorlijk uit zijn slof kan schieten. Vier jaar geleden zette hij zijn handtekening onder het koopcontract voor zijn boerenbedrijf. Dat over zijn erf een pad loopt, dat door de gemeente als openbaar wandel- en fietspad is aangemerkt, weerhield hem niet.

Ach, had hij maar geweten dat zijn voorganger het boerenbedrijf bestierde als ware het een kinderboerderij. Waar hordes kinderen na schooltijd hun fietsje bij de stal parkeren om kalfjes te aaien. Dat is niet het boerenleven dat Hans voor ogen staat. Hij wil zeven dagen per week werken zonder gestoord te worden. Met melk, mest en mais over zijn eigen erf rijden zonder rekening te houden met tientallen toeristen. Vroeger, toen de boeren nog met paard en wagen reden, was wandelen over het Kerkpad verantwoord, betoogt boer Hans in de rechtszaal. Maar hij is iedere dag bang dat er een kleuter in de mestput tuimelt, of een bejaarde wandelaar vermalen wordt onder de wielen van zijn machtige machines.

Maar als dat laatste gebeurt, is de vraag welke rol boer Hans daar zelf in speelt. De boer staat namelijk terecht omdat hij tot twee keer toe dreigend met zijn tractor richting wandelaars is gereden. De dames van de trimclub konden hun vege lijf maar ternauwernood redden. Een tweede slachtoffer kreeg te horen dat hij “de volgende keer plat gereden zou worden.” Het CBR schorste zijn rijbevoegdheid al eens voor drie maanden.

De politierechter constateert een verharding in het conflict; “Het kost u energie die u liever op een ander manier zou gebruiken.” Dat beaamt de boer: “Gelukkig heb ik afleiding van mijn koeien.”

De officier van justitie concludeert dat de mensen op het pad onvoldoende rekening houden met de boer. Maar, om in landbouwtermen te blijven: “Je oogst wat je zaait.” En ook al is boer Hans op eigen erf, dreigen is strafbaar en een tractor is een potentieel moordwapen. De officier vindt een taakstraf van 100 uur en een voorwaardelijke rijontzegging op zijn plaats. De rechter maakt er 80 uur werkstaf van.

Boer Hans benadrukt in zijn laatste woord dat de oplossing in zicht is. De aanvraag om het pad te onttrekken aan de openbaarheid, bleef jarenlang op een bureau liggen in het gemeentehuis. Maar de burgemeester heeft het stof er van afgeblazen. Er zijn plannen om het pad te verleggen. En dat is maar goed ook, want de echte oplossing ligt hier niet in het strafrecht. Dat voelt iedereen op zijn klompen aan.

Tineke Zwart, persvoorlichter parket Oost-Nederland