Ik wil naar huis!

De VR-experience Licht Verstandelijk Beperkt

LVB is een term die veelvuldig in strafdossiers opduikt. Het communiceren met licht verstandelijk beperkten (mensen met een IQ tussen de 50 en 70) vereist een bijzondere aanpak, zeker in zoiets complex als een strafzaak. Die juiste aanpak begint met bewustwording en begrip. Hoe beleven LVB’ers hun dagelijkse werkelijkheid? Om daar een indruk van te krijgen ontwikkelde het bedrijf Enliven de virtual reality experience getiteld ‘Ik wil naar huis!’

Op het Rotterdamse parket zetten Lisette Sinkeler-Spijker en Bianca Broeders de brillen in vanuit het cluster Straf met Zorg. “Veel collega’s vinden het best wel een heftige ervaring,” waarschuwt Lisette voordat ze de bril bij me opzet.

Dan ineens maakt de kantoorruimte plaats voor een virtuele, hotelachtige setting, die bij nader inzien een gemeentehuis blijkt te zijn waar ik een afspraak heb. De man achter de balie wijst mij erop dat ik mij eerst moet inchecken bij een van de digitale zuilen.

“Dat weet toch iedereen…” verzucht hij.

Dat aanmelden valt niet mee. Wanneer ik al een tijdje sta te hannesen, schiet een medewerker mij te hulp.

“Ik zie dat het apparaat iets te ingewikkeld voor je is?”

Na nog een aantal sneren en snauwen (“Wat begrijp je nou niet?!?”) meld ik mij dan eindelijk aan de balie. Waar ik aan het verkeerde loket blijk te staan. De man bij wie ik wel moet zijn staat achter mij. En hij is niet blij.

“Ben je daar nou eindelijk?” klaagt hij. “Wij hadden toch een afspraak? Weet je wel hoe laat het is?”

“Heftig hè,” zegt Lisette wanneer ik na een minuut of zes de bril afzet. De blik in mijn ogen herkent ze direct van die van mijn voorgangers. Net als hen voel ik mij verward, gekleineerd, gefrustreerd en boos. Ik wil naar huis.

OM’ers die de VR-bril LVB zelf willen ervaren kunnen mailen naar strafmetzorg@om.nl