Tekst Tineke Zwart
Een zonnige dag in september, in een kinderrijke buurt. Een verstandelijk beperkte man loopt zijn folderwijkje. Met hulp van zijn begeleider, een straatje verderop. Zo voelt de man, die in een instelling woont, zich toch beetje nuttig. Een onschuldig tafereel. Niet in de ogen van een vrouw, die zojuist op bezoek is geweest bij haar dochter en kleinkinderen. Binnen een uur ontploft de buurtapp; hou je kinderen binnen, er loopt een pedofiel door onze wijk!
De vrouw herkent de man uit de instelling, waar ze jarenlang werkte. Ze alarmeert meteen haar dochter. De man is volgens haar ‘veroordeeld voor het verkrachten van kinderen’ en ‘zoekt tot heden nog steeds contact met kinderen om die te misbruiken en te verkrachten.’ Dochter belt de politie, maar deelt de informatie van haar moeder ook meteen in de buurtapp. Vergezeld van een foto van de man.
Binnen een uur ontploft de buurtapp: hou je kinderen binnen, er loopt een pedofiel door onze wijk!
Moeder en dochter zijn ervan overtuigd dat ze het goede gedaan hebben. De instelling, de man in kwestie, de wijkagent en de officier van justitie denken daar anders over. Moeder heeft zich schuldig gemaakt aan schending van haar beroepsgeheim en dochter aan smaad. Een strafbeschikking volgt. De vrouwen verscheuren de strafbeschikking en trommelen media op om naar de zitting te komen.
En zo zoemen de camera’s, als de vrouwen strijdbaar in het verdachtenbankje zitten. De publieke opinie hebben ze mee. Op een peiling in de regionale krant reageert 73 procent dat moeder heeft voorkomen dat ‘een kind mogelijk slachtoffer werd van een zedendelinquent die zonder begeleiding rondliep.’ 27 procent oordeelt dat ‘er niks was dat op direct gevaar duidde, dus ze had niks moeten zeggen. Ook niet tegen haar dochter.’
Liep de man wel zonder begeleiding rond? Dochter zegt “niemand gezien te hebben”. Haar foto in de buurtapp, waarop de man wel degelijk in gezelschap is, lijkt het tegendeel te bewijzen. Hoe dan ook, zo verklaart de vrouw, zal ze altijd als een leeuwin voor haar kinderen blijven vechten. De officier wil nog best begrip opbrengen voor de zorgen van de dochter: “maar u had anders kunnen én moeten handelen.” Als mensen dit soort gevoelige informatie rondstrooien in de buurtapp, is het risico dat buurtbewoners het recht in eigen hand nemen. Dan wordt het pas echt gevaarlijk, is de boodschap van de officier. Die is aan dovemansoren gericht.
Moeder heeft “geen seconde” gedacht aan haar beroepsgeheim: “Ik weet waartoe de man in staat is. En dat weet de instelling ook.” De man woont, meer dan twintig jaar na een veroordeling, vrijwillig binnen de muren van de instelling. “Mensen met pedofiele gevoelens moeten dit vertrouwelijk kunnen bespreken met hulpverleners”, houdt de politierechter moeder voor. Als hulpverleners deze informatie rondstrooien, is het risico dat deze mensen geen hulp meer zoeken. Dan wordt het pas echt gevaarlijk, is de boodschap van de politierechter. Die is aan dovemansoren gericht.
De rechter legt de door de officier van justitie geëiste boete op. Die zullen de vrouw betalen ‘als dat de prijs is voor de veiligheid van onze kinderen’.
