Pinokkio

Op een zonnige zaterdag besluit de bestuurder van een Honda Fireblade op een provinciale weg in de Achterhoek de gashendel eens flink open te draaien. Nadat hij nog even een trekker en personenauto heeft afgeschud, loopt de teller razendsnel op tot 299 kilometer per uur. Spektakel, zo staat er bij de beelden die na de rit online verschijnen. Levensgevaarlijk, zo oordeelt de officier van justitie en zij ontbiedt de eigenaar van het PK-monster – volgens de fabrikant ‘born to race’ – bij de politierechter.

Wat zou hij zijn racemonster graag voor het monumentale gerechtsgebouw in Zutphen geparkeerd hebben. “Maar ik heb geen motor meer,” jammert hij tegen een politieman die cynisch genoeg wel op de motor is verschenen om de zitting bij te wonen. Die zitting begint met vertraging, ‘maar we gaan geen binnenbochten nemen’, belooft de politierechter.

De verdachte geeft ook in de zittingzaal meteen vol gas. Hij mag dan alle schijn tegen hebben, op die zonnige zaterdag werd zijn racemonster toch echt bestuurd door “een goede kennis, die na het afstellen van de elektronische vering even een proefritje maakte.” De ‘goede kennis’ maakte hiervan een filmpje met de telefoon van verdachte, die de beelden trots rondstuurde. Pas toen de beelden op Dumpert verschenen, besefte hij dat het foute boel was. “En nu moet ik ervoor opdraaien,” verzucht hij.

Luttele seconden later staat hij bedremmeld op de gang, waar hij in opdracht van de politierechter met zijn advocaat moet overleggen over zijn proceshouding. Terug in het verdachtenbankje volhardt hij in ontkenning. De politierechter somt een reeks chatberichten op waarin verdachte zich de spektakelrit lijkt toe te eigenen. “Allemaal stoerdoenerij,” piept de man. Hij is vrachtwagenchauffeur, maar op zijn motor kan hij helemaal niet zo hard rijden. “Dit is door een prof gedaan.”

Voor professionaliteit moet je bij de politie zijn, betoogt de officier van justitie. Goed speurwerk heeft naar deze verdachte geleid. Op het filmpje weerspiegelt de specifieke helm van de bestuurder in het dashboard. Via een openbare Facebookgroep komt de politie uit bij een bericht van de man. Binnen een week na zijn glorieuze debuut op Dumpert, kan hij zijn motor, zijn helm en zijn telefoon bij de politie inleveren en wordt het bewijs dichtgetimmerd.

Artikel 5 uit de wegenverkeerswet is geschreven voor dit soort situaties, waarin zeer gevaarlijk rijgedrag uiteindelijk zonder gevolgen is gebleven. Wat de officier betreft mag de verdachte zich vier weken in de cel bezinnen op zijn onbezonnenheid. En is hij zijn rijbewijs 6 maanden kwijt. De raadsman vindt celstraf “een traumatische ervaring voor iemand die nog nooit een snoepje uit de winkel heeft gejat” en “een rij-ontzegging staat niet zo mooi in de transportwereld.”

Daar waar de raadsman nog wel heil ziet in het ‘alternatieve scenario’, maakt de politierechter er in het vonnis korte metten mee: “U doet een te groot beroep op mijn goedgelovigheid en ik zit steeds te kijken: groeit het puntje van uw neus nou?” Pinokkio heeft een stok achter de deur nodig, vindt de politierechter. Naast een taakstraf van 100 uur legt ze de 4 weken celstraf voorwaardelijk op. Met een rijontzegging van 12 maanden, waarvan de helft voorwaardelijk. De in beslag genomen motor is inmiddels al in handen gekomen van iemand die de gashendel hopelijk op een veilige manier hanteert. Van de opbrengst krijgt Pinokkio geen cent.