Tekst Tineke Zwart
Als er één onderwerp is waarin zich journalisten zich met kracht kunnen vastbijten, is het wel dierennieuws. Opgezweept door social media, wordt de vraag of een bijtgrage hond nog recht van leven heeft, een vraagstuk van groot maatschappelijk belang. Ook de plaatselijke politiek hapt gretig toe.
De American Stafford Royce grijpt in een woning in Kampen een zwangere vrouw in het achterhoofd en sleurt haar over de grond, met 29 hechtingen en twee gebroken tanden tot gevolg. De eigenaar van de hond is op dat moment gedetineerd. Maar zijn ‘dat doet ie anders nóóít’, weet de media nog wel te bereiken. Enkele uren na het bijtincident neemt de politie de hond in beslag. Zonder problemen. Sterker nog, de hond liet zich makkelijk aanlijnen en ging kwispelend mee, noteert RTV Oost op de website. De lezer is maar één muisklik verwijderd van het interview met het slachtoffer, opgesierd met zeer expliciete foto’s van haar verwondingen.
Op een online poll van de regionale omroep ‘moeten bijtende honden altijd worden afgemaakt’, antwoordt een kleine veertig procent instemmend. Ruim de helft vindt dat er eerst nader onderzoek nodig is, want ook een hond verdient een tweede kans. Zes procent vindt dat ‘niemand de macht zou mogen hebben om over het leven van jouw huisdier te beslissen’.
De rechter krijgt er koude rillingen van: ‘Een kinderstrotje is zo doorgebeten.’
De vraag of het incident voorkomen had kunnen worden, laat ook hier niet lang op zich wachten. De hond blijkt bekend bij de politie en is zelfs besproken in een ‘multidisciplinair overleg’. Terwijl de plaatselijke politiek zich buigt over de noodzaak van een ‘bijtprotocol’, buigt een hondengedragsdeskundige zich over de psychische gesteldheid van Royce. De conclusie: Royce kan zomaar uit het niets toeslaan.
Dit rapport leidt bij het OM tot het voornemen om Royce te euthanaseren. Maar eerst velt de raadkamer van de rechtbank een oordeel over de inbeslagname. De rechter laat zich niet vermurwen door lieflijke plaatjes van Royce, omringd door kleutertjes op de bank. Integendeel, de rechter krijgt er koude rillingen van: ‘Een kinderstrotje is zo doorgebeten.’
De burgemeester reageert opgelucht in de media. Hij gaat ervan uit dat Royce niet meer terugkeert in Kampen. Ondertussen spuwen journalisten een spervuur aan vragen uit over het OM: Ze variëren van ‘Waar is Royce nu en wordt er wel goed voor hem gezorgd?’ en ‘Mag zijn baasje nog afscheid nemen?’ tot ‘Wanneer brengen jullie Royce voor het vuurpeloton?’
Zover is het nog niet. De hond is weliswaar terecht in beslag genomen, maar moet nu nog als ‘gevaarlijk voorwerp’ worden ‘onttrokken aan het verkeer’. De rechter laat het zwaard van Damocles neerdalen op Royce. Zijn dood haalt nog even het landelijke nieuws. En met een laatste groet van een hondenliefhebber op Facebook – Ik hoop dat je je rust zal vinden in de mooie hondenhemel en daar wel mag voortleven’ – is de hype uitgedoofd.
