Drillrap
“Mijn machete? Om hem te verstoppen draag ik soms twee, drie broeken: eerst een joggingbroek, dan de machete, en daarover een spijkerbroek. En soms draag ik hem bij mijn onderbroek. Ik ben niet bang dat hij me ‘prikt’ als ik hem zo draag. Je weet toch: hij zit in een hoesje.”
Drillrapper ‘Anton’
De Volkskrant, 24 augustus 2020
Kritisch én empathisch
“Vroeger gingen rechercheurs er vaak van uit dat het verhaal van het slachtoffer gewoon waar is. Zo is het nu niet meer. Als iemand nu met een melding komt, gaan wij meteen denken: dit kán gebeurd zijn, maar dát zou ook kunnen. We moeten kritische vragen stellen aan een slachtoffer om wat meer te achterhalen: is er iets gebeurd waardoor een slachtoffer iemand een hak wil zetten? Had iemand te veel alcohol gedronken?”
De beschuldiging dat ze slachtoffers ontmoedigen is dan niet ver weg. “Ik denk ook dat het weleens gebeurde, Dat we erin doorsloegen. Het is een moeilijke balans. Ga er maar aan staan: kritisch zijn én empathisch. Aan waarheidsvinding doen én aandacht hebben voor het slachtoffer.”
Lidewijde van Lie (adviseur bij het Landelijk Programma Zeden) en Marja de Louw (zedenrechercheur)
Trouw, 2 september 2020
Verrader
(Politiechef Jannine van den Berg zat vier jaar geleden amper op haar post toen De Telegraaf een groot artikel publiceerde over misstanden bij de DKDB, de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging.) “Iemand riep meteen: wie is de verrader, wie heeft er naar de krant gelekt? Waarop ik zei: dat is niet relevant – als ik die klokkenluider ga zoeken, creëer ik een sfeer van angst. Ik zie het als een noodkreet: help, er is iets, maar er wordt intern niet naar geluisterd. Het gaat erom wat er mis is, niet om wie het meldt. Je wilt een veilige omgeving waarin mensen zich durven uit te spreken, zonder dat dit consequenties heeft voor hun gedrag.”
Jannine van den Berg, hoofdcommissaris van de Landelijke Politie Eenheid
De Volkskrant, 2 september 2020
